عفونت کلیه یا پیلونفریت، یک عفونت باکتریایی خطرناک است که یک یا هر دو کلیه را درگیر می‌کند. این آلودگی باکتریایی باعث التهاب کلیه می‌شود و علائمی مانند تب، لرز، درد در ناحیه کمر، حالت تهوع و یا استفراغ دارد.
تشخیص پیلونفریت توسط پزشک انجام می‌شود و به معاینه فیزیکی و آزمایش‌های مختلف آزمایشگاهی، به‌ویژه کشت ادرار نیاز دارد. اولین درمان پیلونفریت مصرف آنتی‌بیوتیک، در خانه یا در بیمارستان (بسته به شدت بیماری فرد) است.

دقت کنید که عفونت کلیه مشکل جدی‌تری از سیستیت حاد (التهاب مثانه ناشی از عفونت باکتریایی) است. عموم مردم سیستیت حاد را با عنوان عفونت دستگاه ادراری (UTI) می‌شناسند.

علائم معمول پیلونفریت شامل موارد زیر است:

• درد پهلو (درد در قسمت پایین کمر، جایی که کلیه‌ها قرار دارند)
• حالت تهوع
• استفراغ
• تب‌لرز

بیماران مبتلا به پیلونفریت، ممکن است علائم سیستیت حاد را نیز داشته باشند؛ البته بعضی از افراد این علائم را ندارند. علائم و نشانه‌های سیستیت حاد شامل درد در هنگام ادرارکردن، کدر بودن ادرار، تکرر ادرار، و نیاز فوری به ادرار کردن است. همچنین درد شکم و یا لگن نیز ممکن است وجود داشته باشد.
اگر پیلونفریت درمان نشود، عوارض آن مانند عفونت خون (سپسیس) و آبسه در داخل یا اطراف کلیه آسیب‌دیده، افزایش پیدا می‌کند. یکی دیگر از عوارض بالقوه پیلونفریت درمان‌نشده، پیلونفریت آمفیزماتوز است که در آن کلیه‌ها آسیب دیده و گاز تولید می‌کنند.

علت پیلونفریت
عفونت کلیه زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری اشریشیا‌ کلای (Escherichia coli)، از طریق مثانه و توسط مجرای ادرار به یک یا هر دو کلیه منتقل شود. پیلونفریت در اکثر موارد، در خانم‌های جوان و سالم، نوزادان و افراد مسن رخ می‌دهد.
عواملی که خطر ابتلا به پیلونفریت را در خانم‌های جوان افزایش می‌دهند، عبارتند از:

• افزایش فعالیت جنسی در ۳۰ روز گذشته (سه بار یا بیشتر در هفته)
• سابقه داشتن عفونت‌های ادراری در سال گذشته
• دیابت
• استرس شدید در ۳۰ روز قبل
• داشتن شریک جنسی جدید در سال گذشته
• استفاده از اسپرم‌کش‌ها در روزهای اخیر
• سابقه UTI (عفونت دستگاه ادراری) در مادر بیمار

تشخیص

تشخیص پیلونفریت بر اساس تاریخچه پزشکی فرد و معاینه فیزیکی و همچنین نتایج آزمایش‌های تشخیصی مانند آزمایش ادرار و کشت ادرار است.
در اکثر موراد برای تشخیص پیلونفریت نیازی به تصویربرداری نیست. با این حال، در صورت عدم‌بهبود علائم یا برای شناسایی یک ناهنجاری ساختاری در کلیه (مثل آبسه در اطراف کلیه)، سونوگرافی یا سی‌تی‌اسکن می‌تواند مفید باشد.

تاریخچه پزشکی فرد و معاینه فیزیکی

پزشک علاوه بر اینکه از بیمار در مورد علائم پیلونفریت، به ویژه درد پهلو، تب، تهوع و استفراغ، سوال می‌کند، موارد حیاتی مثل دمای بدن را نیز بررسی می‌کند.
تب اغلب در افراد مبتلا به پیلونفریت حاد به خصوص افراد با سیستم ایمنی ضعیف یا افراد مسن وجود دارد. پزشک همچنین با ضربه‌زدن بر ناحیه کمر بیمار (درست زیر قفسه سینه) که روی کلیه قرار دارند، حساسیت زاویه‌کمری (CVA) را بررسی می‌کند. اگر با ضربه‌زدن پزشک بر روی این ناحیه درد ایجاد شود، وجود پیلونفریت تایید می‌شود.

آزمایش‌های تشخیصی

بر خلاف سیستیت حاد بدون عارضه، برای فرد مشکوک به پیلونفریت علاوه بر آزمایش استاندارد ادرار، کشت ادرار نیز ضروری است.
گاهی اوقات، برای بیمارانی که به دلیل پیلونفریت در بیمارستان بستری هستند، کشت خون نیز انجام می‌شود.
آزمایش‌های دیگر عبارتنداز:

• شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC)
• پانل متابولیک پایه (BMP)
• تست بارداری در خانم‌هایی که در سنین باروری قرار دارند