در مراحل اولیه، رتینوپاتی دیابتی ممکن است هیچ علائمی نداشته باشد یا به‌قدری خفیف باشد که متوجه آن‌ها نشوید. با گذشت زمان، این بیماری می‌تواند وخیم‌تر شده و منجر به نابینایی شود.

رتینوپاتی دیابتی نگرانی اصلی افرادی است که به دیابت مبتلا هستند. عوامل خطر ایجاد رتینوپاتی دیابتی:

بارداری

خانم‌های باردار و مبتلا به دیابت ممکن است مشکلات رتینوپاتی بیشتری نسبت به خانم‌هایی که به دیابت مبتلا هستند ولی باردار نیستند، تجربه کنند. پزشک ممکن است پیشنهاد کند که در طول بارداری معاینه‌های چشمی بیشتری داشته باشید.

مدت زمان ابتلا به دیابت

هر چه مدت زمان بیشتری به دیابت مبتلا باشید، خطر بروز عوارض آن از جمله رتینوپاتی دیابتی بیشتر می‌شود.

مدیریت ضعیف بیماری

اگر دیابت به‌خوبی مدیریت نشود، خطر ابتلا به عوارض آن نیز بیشتر است. کنترل دقیق قند خون مؤثرترین ابزار در پیشگیری از رتینوپاتی دیابتی است. تشخیص زودهنگام و مراجعه‌ی منظم به پزشک برای مدیریت دیابت مهم است.

سایر بیماری‌ها

سایر شرایط یا بیماری‌ها نیز ممکن است خطر ابتلا به رتینوپاتی را افزایش دهند. عواملی مانند فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و کلسترول بالا.

سیگار کشیدن

افراد مبتلا به دیابت که سیگار می‌کشند بیشتر در معرض ابتلا به رتینوپاتی هستند.

بهترین راه برای رسیدگی به مشکلات چشمی مرتبط با دیابت از طریق تشخیص زودهنگام ناهنجاری‌های شبکیه، نظارت منظم و درمان سریع آن است. تشخیص و درمان زودهنگام معمولاً با معاینه‌ی شبکیه شروع می‌شود.

توصیه می‌شود که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ معاینه‌ی چشم را در ۵ سال اولِ تشخیص انجام دهند. اگر به دیابت نوع دو مبتلا هستید، ADA توصیه می‌کند که اولین معاینه‌ی چشم خود را بلافاصله پس از تشخیص انجام دهید. به این علت که دیابت نوع دو اغلب به مدت طولانی تشخیص داده نمی‌شود. رتینوپاتی ممکن است از خیلی قبل ایجاد شده باشد.

ممکن است به رتینوپاتی مبتلا باشید ولی متوجه شوید که علائم یا پیشرفت نمی‌کنند و یا به‌صورت دائمی بروز می‌کنند. اگر این اتفاق بیفتد، باید همیشه حواس‌تان به چشم‌های خود باشد. اگر رتینوپاتی تشخیص داده شود و شروع به درمان آن کنید، ممکن است نیاز باشد تا چندین بار در سال معاینه شوید. تعداد معاینه‌های چشمی که هر سال نیاز دارید تا حد زیادی به شدت رتینوپاتی بستگی دارد.

تنها راه تشخیص رتینوپاتی دیابتی معاینه‌ی چشم است. برای انجام این آزمایش، چشم‌پزشک قطره‌هایی را در چشم‌تان می‌ریزد تا مردمک چشم گشاد شود. گشاد کردن مردمک‌ها به پزشک کمک می‌کند تا داخل چشم‌ها راحت‌تر ببیند و آسیب‌های ناشی از رتینوپاتی را بررسی کند.

همچنین، پزشک ممکن است یکی از دو آزمایش تشخیصی زیر را تجویز کند:

توموگرافی انسجام نوری (OCT)

OCT تصاویری از چشم ارائه می‌دهد. این تصاویر از یک مقطع گرفته شده‌اند و به پزشک کمک می‌کنند تا بتواند جزئیات بسیار دقیق چشمان‌تان را ببیند. این تصاویر ضخامت شبکیه و محل نشت مایع از رگ‌های خونی آسیب‌دیده را نشان می‌دهد.

آنژیوگرافی فلورسین

پزشک می‌تواند از داخل چشم‌هایی که گشاد شده‌اند، عکس بگیرد. سپس، در حالی که چشم‌تان گشاد است، رنگ مخصوصی را به بازوی‌تان تزریق می‌کند. این رنگ به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دهد که کدام رگ‌های خونی مسدود شده‌اند و کدام رگ‌ها خون را نشت می‌کنند.