بیایید با رگ‌های خونی شروع کنیم. کیلومترها رگ خونی در داخل بدن وجود دارد که سلول‌های خونی را به سمت قلب برده یا از آن خارج می‌کنند. اگر برای مدتی گلوکز (قند) در خون بماند، رگ‌های خونی آسیب می‌بینند.

به دلیل این که بدن نمی‌تواند از تمام این قند‌ها به‌درستی استفاده کند؛ بنابراین، بیشتر آن‌ها به گلبول‌های قرمز چسبیده و در خون تجمع می‌یابند. این تجمع می‌تواند عروق حامل خون را در بدن مسدود کرده، به آنها آسیب برساند و مغز را از اکسیژن و مواد مغذی محروم کند.

بنابراین رعایت و حفظ سطح هدف HbA1c تا حد ممکن به محافظت از رگ‌های خونی کمک می‌کند. حتی افزایش خفیف قند خون می‌تواند به‌مرور زمان شما را در معرض خطر قرار دهد.

با رگ‌های خونی اصلی بدن شروع می‌کنیم:

شریان‌ها: آنها خون را از قلب خارج می‌کنند

رگ‌ها: آنها خون را به قلب وارد می‌کنند

اگر این شریان‌ها و سیاهرگ‌ها آسیب ببینند، جریان خون در سرتاسر بدن و برای رسیدن به نواحی که به خون نیاز دارند، مانند مغز سخت‌تر می‌شود.

اگر کلسترول‌تان خیلی بالا باشد، چربی اضافی موجود در خون به دیواره‌ی رگ‌های خونی می‌چسبد. با گذشت زمان، این چربی سفت شده و پلاک نامیده می‌شود. پلاک‌های سخت می‌توانند رگ‌های خونی را مسدود و فضا را باریک‌تر ‌کنند؛ بنابراین، فضای کمتری برای جریان خون باقی می‌گذارند که تصلب شرایین (آترواسکلروز) نامیده می‌شود.

در فضای باریک‌تر، جریان خون کند شده و باعث می‌شود برخی از سلول‌های خونی لخته تشکیل دهند. اگر لخته‌ی خون پاره شود، از شریا‌ن‌ها و رگ‌ها عبور می‌کند تا جایی که به بخش بسیار باریکی برسد، نتواند از آن عبور کند و آن را تا حدی یا به‌طور کامل مسدود می‌کند.

این باعث محروم ماندن مغز از اکسیژن و مواد مغذی شده و همان چیزی است که باعث سکته می‌شود.

با گذشت زمان، بیماری آترواسکلروز یا تصلب شرایین دیواره‌ی رگ‌های خونی را سفت‌تر و انعطاف‌پذیری آن‌ها را کاهش می‌دهد. این می‌تواند منجر به فشار خون بالا شود یا آن را شدت بخشد.

فشار خون بالا به رگ‌های خونی نیز فشار بیشتری وارد می‌کند. این فشار ناشی از کلسترول و قند خون بالا است. هرچه رگ‌های خونی تحت فشار بیشتری قرار بگیرند، فرستادن خون به نواحی مهم بدن نیز سخت‌تر می‌شود. به این معنی که این نواحی در معرض خطر بیشتری قرار دارند.