به‌طور معمول، در ادرار گلوکز وجود ندارد. با این حال، زمانی که فرد به دیابت مبتلا است، گلوکز می‌تواند از کلیه‌ها به ادرار منتقل شود. سایر شرایط مانند بارداری و اختلالات کلیوی نیز می‌توانند باعث نشت گلوکز به درون ادرار شوند.

بارداری: حتی ممکن است خانم‌هایی که به دیابت مبتلا نیستند، در دوران بارداری در ادرار خود گلوکز داشته باشند.

فردی که در دوران بارداری دارای سطح بالای گلوکز در ادرار است، ممکن است نیاز باشد تا ابتلا به دیابت بارداری را به‌طور منظم بررسی کند.

دیابت بارداری نوعی دیابت است که در دوران بارداری رخ می‌دهد و معمولاً پس از زایمان از بین می‌رود، اما می‌تواند بر جنین تأثیر گذاشته و منجر به عوارضی در حین زایمان شود.

گلیکوزوری: این نوعی بیماری نادر کلیوی است که در آن سطح گلوکز خون بالا نیست، اما کلیه‌های او سطح بالایی از گلوکز را از طریق ادرار دفع می‌کند. این حالت اغلب با هیچ علائمی همراه نیست، اما برخی از افراد ممکن است تشنگی، تکرر ادرار و سایر علائم را تجربه کنند. در موارد نادر ممکن است منجر به کتواسیدوز شود.

پزشک ممکن است برای بررسی مشکلات کلیوی، وجود پروتئین را در ادرار آزمایش کند. به این علت که دیابت خطر ابتلا به بیماری‌های کلیوی و نفروپاتی دیابتی را افزایش می‌دهد. یکی از علائم اولیه نفروپاتی دیابتی وجود پروتئین در ادرار است.

اگر بیماری کلیوی زود تشخیص داده شود، ممکن است بتوان آن را از طریق رژیم غذایی و احتمالاً داروها کنترل کرد.

می‌توان از طریق آزمایش ادرار بیلی‌روبین را تشخیص داد، ماده‌ای که به کبد آسیب می‌رساند و منجر به بروز برخی دیگر از بیماری‌ها می‌شود.