آزمایش آنتی‌بادی ضدتیروگلوبولین

Thyroglobulin Antibody (Anti-TG)

آزمایش آنتی‌تیروگلوبولین یکی از تست‌های مربوط به تیروئید است. با این تست می‌توان میزان غلظت تیروگلوبولین که نوعی پروتئین است را اندازه‌گیری کرد. از این تست برای درمان پرکاری، کم‌کاری و درمان سرطان تیروئید استفاده می‌شود. تست‌هایی از قبیل تست T4، T3 و TSH  همراه با تست آنتی‌تیروگلوبولین نیز انجام می‌شود.

ترشح این ماده از طریق غده تیروئیدی است. در حالت عادی و در فردی که فعالیت تیروئید در وی عادی است، میزان این پروتئین بسیار کم است. هنگام بالا بودن تیروگلوبولین و پس از برداشتن غده تیروئید طبق روش درمانی باید سطح تیروگلوبولین در بدن کاهش یابد. در غیر این صورت ممکن است که مقداری از غده در بدن باقی مانده باشد، که در این صورت باید تحت نظر پزشک به درمان خود ادامه دهد.

  • nano-p-tests-i-specs-1
    نوع نمونه قابل اندازه‌گیری:
    سرم
  • nano-p-tests-i-specs-2
    شرایط پیش از آزمایش:
    این آزمایش نیازی به ناشتا بودن و یا محدودیت خاص در رژیم غذایی ندارد.
  • nano-p-tests-i-specs-3
    زمان تقریبی اعلام نتیجه:
    سه روز
  • nano-p-tests-i-specs-4
    اسامی دیگر:
    Anti-TG, ATG, Anti Thyroglobulin Antibody, Thyroid Antithyroglobulin Antibody

علل تجویز آزمایش

  • یکی از دلایل انجام آزمایش آنتی‌بادی ضدتیروگلوبولین، نظارت بر روی درمان سرطان تیروئید است. همچنین برای مقابله با عود این بیماری، از آزمایش آنتی‌تیروگلوبولین استفاده می‌شود.
  • در مواردی پزشک متخصص برای این که قبل و بعد از سرطان تیروئید از وجود و علت کم‌کاری و پرکاری تیروئید مطلع شود، آزمایش آنتی‌بادی ضدتیروگلوبولین را تجویز می‌کنند.
  • در موارد اندکی انجام این آزمایش را برای علت کم‌کار بودن مادرزادی تیروئید برای نوزادان تجویز می‌شود.
  • بعد از عمل مربوط به سرطان تیروئید و برداشتن غده تیروئید، به طور منظم آزمایش آنتی‌بادی ضدتیروگلوبولین انجام می‌شود تا از عدم‌بازگشت سرطان تیروئید اطمینان حاصل کنند.

دلایل احتمالی افزایش

  • تیروئیدیت مزمن ‌(هاشیموتو)
  • آرتریت روماتوئید
  • کم‌خونی پرنیشیوز
  • دیابت نوع یک
  • تیروتوکسیکوز هیپوتیروئیدی
  • کارسینوم تیروئید
  • میکسدم

آزمایش‌های تکمیلی

Anti-TPO, T۳, T۴, TSH

مراحل انجام آزمایش در آزمایشگاه نانو

عوامل احتمالی تداخل آزمایشگاهی

افراد طبیعی به ویژه خانم‌های مسن ممکن است مقادیر بالای Anti-TG داشته باشند.

در بیماران تحت درمان با دوز بیوتین بالا (به عنوان مثال > 5mg/day)، هیچ نمونه‌ای نباید حداقل تا ۸ ساعت پس از تجویز بیوتین گرفته شود. در غیر این صورت، در نتایج آزمایش اختلال ایجاد می‌گردد.

در غلظت‌های تیروگلوبولین بالاتر از ۲۰۰۰ng/ml ممکن است غلظت Anti-TG به طور کاذب افزایش یافته‌باشد. در این صورت نتایج Anti-TG ممکن است قابل اعتبار نباشد.

اطلاعات بیشتر

  • افزایش خفیف تا متوسط Anti-TG ممکن است در انواع اختلالات اتوایمیون تیروئید مانند سرطان تیروئید، دیابت نوع یک، آرتریت روماتوئید، کم‌خونی مهلک (پرنیشیوز) و بیماری‌های عروقی کلاژن اتوایمیون یافت شود. افزایش قابل‌ملاحظه در غلظت، اغلب در بیماری‌های اتوایمیون تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز دیده می‌شود.
  • آنتی‌تیروگلوبولین به‌طور معمول در جریان خون یافت نمی‌شود. با این حال، ۲۰- ۱۰٪ از افراد سالم دارای سطوح آنتی‌تیروگلوبولین قابل‌تشخیص هستند. با افزایش سن، سطوح Anti-TG افزایش می‌یابد که در خانم‌ها شایع‌تر است. بنابراین سطوح افزایش‌یافته Anti-TG  غیراختصاصی هستند و به طور قطع نشان‌دهنده مشکلات تیروئیدی نیستند.
  • Anti-TG  به‌عنوان یک شاخص برای تعیین خطر بروز بیماری‌های اتوایمیون تیروئید در دیگر افراد خانواده مطرح است.
  • برای تشخیص تیروئیدیت هاشیموتو اندازه‌گیری آنتی‌بادی میکروزومال از Anti-TG حساس‌تر است (به‌خصوص در بیماران زیر ۲۰ سال).
  • معمولا این آزمایش همراه با آزمایش Anti-TPO انجام می‌گیرد تا حساسیت و اختصاصیت افزایش یابد.
  • آزمایش‌های Anti-TG و Anti-TPO برای کمک به پزشک در تعیین این که آیا نوزاد ممکن است در خطر ابتلا به اختلال عملکرد تیروئید باشد به کار می‌رود چون آنتی بادی های تیروئید می‌توانند از جفت عبور کنند و باعث کم‌کاری یا پرکاری تیروئید در جنین یا نوزاد شوند.  
  • nano-p-tests-i-warning-1
    توجه

    کلیه اطلاعات پزشکی مطرح شده در این صفحه صرفاً جهت اطلاع‌رسانی و افزایش آگاهی مراجعان گرامی است و به‌هیچ‌عنوان به‌عنوان جایگزین تشخیص، اظهار نظر، و رژیم درمانیِ تجویز شده توسط پزشک نمی‌تواند باشد. برای کسب اطلاع از وضعیت سلامتی خود و پاسخ به سؤالات احتمالی در مورد نتیجه آزمایش‌ها، به پزشک خود مراجعه فرمایید.