آزمایش تروپونین I قلبی

Troponin I, S

تروپونین‌ها خانواده‌ای از پروتئین‌ها هستند که در فیبریل‌های ماهیچه‌ای از جمله عضلات اسکلتی بدن و همچنین عضله قلب وجود دارند و موجب انقباض عضلات می‌گردند. سه تیپ تروپونین وجود دارد: تروپونین C، تروپونین T و تروپونین I.

تروپونین C با اتصال به کلسیم و حرکت تروپونین I موجب می‌شود که این دو پروتئین با هم ارتباط برقرار کرده و متصل شوند. سرانجام تروپونین T بصورت یک لنگر، کمپلکس تروپونین را به میوزین رشته‌های عضلانی متصل کرده و موجب انقباض فیبریل‌های عضلانی و انقباض عضله می‌شود.

تفاوتی بین تروپونین C عضلات اسکلتی با تروپونین C عضله قلب وجود ندارد. اما تروپونین‌های I و T عضلات اسکلتی و عضله قلب با هم متفاوتند. بنابراین اندازه‌گیری تروپونین‌های اختصاصی T یا I به عنوان مارکر قلبی، می‌تواند به تشخیص حملات قلبی یا انفارکتوس میوکارد کمک کند.

  • nano-p-tests-i-specs-1
    نوع نمونه قابل اندازه‌گیری:
    سرم
  • nano-p-tests-i-specs-2
    شرایط پیش از آزمایش:
    این آزمایش نیازی به ناشتا بودن و یا محدودیت خاص در رژیم غذایی ندارد.
  • nano-p-tests-i-specs-3
    زمان تقریبی اعلام نتیجه:
    یک روز
  • nano-p-tests-i-specs-4
    اسامی دیگر:
    cTNI

علل تجویز آزمایش

  • این آزمون برای بیماران مبتلا به درد قفسه سینه به‌منظور تعیین ارتباط میان درد مزبور با ایسکمی قلبی انجام می‌شود و یک شاخص اختصاصی برای تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد و آسیب عضله قلبی به شمار می‌رود.
  • همچنین این آزمون برای پیش‌بینی احتمال وقوع حوادث قلبی در آینده مفید است.

دلایل احتمالی افزایش

این پروتئین درون سلولی عضله قلب پس از مرگ سلول میوکارد بر اثر ایسکمی وارد جریان خون می‌شود. در نتیجه سطح خونی آن افزایش می‌یابد. به‌طور طبیعی تروپونین در خون وجود ندارد. افزایش سطح ممکن است به این دلایل اتفاق بیافتد:

  • آسیب میوکارد
  • انفارکتوس میوکارد
  • ایسکمی مزمن قلبی

آزمایش‌های تکمیلی

CPK-MB, ECG

مراحل انجام آزمایش در آزمایشگاه نانو

عوامل احتمالی تداخل آزمایشگاهی

در روش RIA وجود غلظت‌های بالای تروپونین I عضلات اسکلتی (بیش از ۷۵۰µg/L) باعث تداخل و افزایش مقدار در شرایط آزمایشگاهی می‌شود. پاسخ‌های مثبت کاذب در فاز حاد و مخصوصاً در نارسایی مزمن کلیه و بیماری‌های مزمن عضلانی دیده می‌شود.

اطلاعات بیشتر

  • افزایش خفیف تا متوسط Anti-TG ممکن است در انواع اختلالات اتوایمیون تیروئید مانند سرطان تیروئید، دیابت نوع یک، آرتریت روماتوئید، کم‌خونی مهلک (پرنیشیوز) و بیماری‌های عروقی کلاژن اتوایمیون یافت شود. افزایش قابل‌ملاحظه در غلظت، اغلب در بیماری‌های اتوایمیون تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز دیده می‌شود.
  • آنتی‌تیروگلوبولین به‌طور معمول در جریان خون یافت نمی‌شود. با این حال، ۲۰- ۱۰٪ از افراد سالم دارای سطوح آنتی‌تیروگلوبولین قابل‌تشخیص هستند. با افزایش سن، سطوح Anti-TG افزایش می‌یابد که در خانم‌ها شایع‌تر است. بنابراین سطوح افزایش‌یافته Anti-TG  غیراختصاصی هستند و به طور قطع نشان‌دهنده مشکلات تیروئیدی نیستند.
  • Anti-TG  به‌عنوان یک شاخص برای تعیین خطر بروز بیماری‌های اتوایمیون تیروئید در دیگر افراد خانواده مطرح است.
  • برای تشخیص تیروئیدیت هاشیموتو اندازه‌گیری آنتی‌بادی میکروزومال از Anti-TG حساس‌تر است (به‌خصوص در بیماران زیر ۲۰ سال).
  • معمولا این آزمایش همراه با آزمایش Anti-TPO انجام می‌گیرد تا حساسیت و اختصاصیت افزایش یابد.
  • آزمایش‌های Anti-TG و Anti-TPO برای کمک به پزشک در تعیین این که آیا نوزاد ممکن است در خطر ابتلا به اختلال عملکرد تیروئید باشد به کار می‌رود چون آنتی بادی های تیروئید می‌توانند از جفت عبور کنند و باعث کم‌کاری یا پرکاری تیروئید در جنین یا نوزاد شوند.  
  • nano-p-tests-i-warning-1
    توجه

    کلیه اطلاعات پزشکی مطرح شده در این صفحه صرفاً جهت اطلاع‌رسانی و افزایش آگاهی مراجعان گرامی است و به‌هیچ‌عنوان به‌عنوان جایگزین تشخیص، اظهار نظر، و رژیم درمانیِ تجویز شده توسط پزشک نمی‌تواند باشد. برای کسب اطلاع از وضعیت سلامتی خود و پاسخ به سؤالات احتمالی در مورد نتیجه آزمایش‌ها، به پزشک خود مراجعه فرمایید.