آزمایش ویروس لنفوتروپیک (HTLV)

آزمایش ویروس HTLV برای تشخیص عفونت توسط HTLV-1 یا HTLV-2 کاربرد دارد. هنگامی که ویروس وارد بدن می‌شود، در اولویت اول، لنفوسیت‌های سلول T را آلوده می‌کند. سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی‌بادی‌هایی که ویروس را هدف قرار می‌دهند، پاسخ می‌دهد. بیشتر افراد آلوده، به بیماری فعال مبتلا نمی‌شوند، اما فرد آلوده در موارد نادر، مبتلا به بیماری‌های مرتبط با اختلال سلول‌های T می‌گردد.

تست HTLV ممکن است به چند روش مختلف استفاده شود:

• در افرادی که دارای عوامل خطر برای HTLV هستند، برای پیگیری یافته‌های غیر‌طبیعی، از تست تعداد خون کامل (CBC) و WBC استفاده می‌شود؛ مثلا زندگی در مناطقی از جهان که عفونت HTLV شایع‌تر است، داشتن یک شریک جنسی که از این مناطق آمده، داشتن چند شریک جنسی، مصرف مواد مخدر تزریقی، یا داشتن سابقه انتقال خون و غیره).
• برای تشخیص علت اختلال مرتبط با سلول T، اگر فردی علائم سازگار با میلوپاتی مرتبط با HTLV-1 یا پاراپارزی اسپاستیک گرمسیری (HAM/TSP) داشته باشد، به‌ویژه اگر دارای عوامل خطر مرتبط باشد. در برخی موارد، مایع مغزی-نخاعی (CSF) برای HTLV تست می‌شود.
• برای تعیین منبع عفونت فرد مبتلا؛ به دلیل آن که HTLV می‌تواند در دوران بارداری از مادر به نوزاد منتقل شود، مادر یک کودک مبتلا ممکن است برای بررسی HTLV-1 یا HTLV-2 آزمایش شود تا مشخص شود که آیا او منبع احتمالی عفونت کودک است. به همین ترتیب، شریک جنسی یک فرد مبتلا باید آزمایش شود.

دو نوع آزمایش HTLV در دسترس است، آزمایش آنتی‌بادی و مولکولی:

• به طور معمول، تست EIA (آنزیم ایمونواسی) در ابتدا برای تشخیص آنتی‌بادی‌های HTLV-1 و HTLV-2 در خون انجام می‌گردد. اگر آزمایش اولیه مثبت باشد، روش تست دوم (مثلا تست وسترن بلات) برای تأیید این نتیجه، و نیز کمک به تمایز بین HTLV-1 و HTLV-2 درخواست داده می‌شود.
• در مواردی که نمی‌توان HTLV-1 و HTLV-2 را تشخیص داد، آزمایش مولکولی (روش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز PCR) که مواد ژنتیکی ویروس را تشخیص می‌دهد، می‌تواند انجام شود.

عفونت لنفوتروپیک سلول T انسانی (HTLV) با برخی بیماری‌های نادر لنفوسیت‌های T مرتبط است. لنفوسیت‌ T نوعی گلبول سفید خون است که بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن محسوب می‌شود. این آزمایش، عفونت HTLV را تشخیص می‌دهد تا به شناسایی ویروس به‌عنوان علت اصلی لوسمی، لنفوم، اختلال نادر سیستم عصبی، عفونت مزمن ریه، یوئیت، درماتیت عفونی و یا سایر اختلالات التهابی فرد کمک کند.

معمولا دو نوع HTLV از طریق آزمایش شناسایی می‌شوند: HTLV-1 و HTLV-2. تخمین زده می‌شود که ۱۵ الی ۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به HTLV آلوده هستند. شیوع عفونت HTLV-1 در ژاپن، جزایر کارائیب و آمریکای مرکزی و جنوبی بیشتر از سایر مناطق است. به نظر می‌رسد HTLV-2 در میان جمعیت بومی آمریکا و در میان مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی شایع است.

عفونت HTLV-1 می‌تواند در دوران بارداری یا شیردهی از مادر به فرزند منتقل شود. عفونت‌های HTLV-1 و HTLV-2 از طریق روابط جنسی و یا قرار گرفتن در معرض خون آلوده رخ می‌دهد، مثلا در صورت استفاده مشترک از یک سوزن در مصرف مواد مخدر. البته اکثر عفونت‌های مرتبط با مصرف مواد مخدر به HTLV-2 مرتبط است. هر دو نوع این ویروس می‌تواند در انتقال خون یا جراحی پیوند عضو منتقل شود، اما در حال حاضر عفونت به دلیل این روش‌ها، پدیده‌ای نادر است زیرا معمولا اهدا کنندگان برای HTLV 1/2 آزمایش می‌شوند.

سایر عوامل خطر عفونت HTLV عبارتند از زندگی در مناطقی از جهان که HTLV شایع‌تر است، داشتن یک شریک جنسی از یکی از این مناطق، داشتن چند شریک جنسی، مصرف کننده مواد مخدر تزریقی، و یا داشتن سابقه انتقال خون.

بیشتر افراد آلوده به HTLV-1 یا HTLV-2، علائم کمی دارند اما می‌توانند عفونت را به دیگران منتقل کنند. پس از عفونت اولیه، ویروس هرگز به‌طور کامل از بین نمی‌رود اما به شکل غیرفعال (نهفته) در بدن باقی می‌ماند. درصد کمی از افراد آلوده، به یکی از چندین بیماری مرتبط با آن مبتلا می‌شوند، معمولا ماه‌ها تا سال‌ها یا حتی دهه‌ها پس از قرار گرفتن اولیه در معرض ویروس، و سپس احتمال دارد به شدت یا به‌صورت مزمن بیمار شوند.

HTLV-1 با این بیماری‌ها مرتبط است:

• سرطان خون (لوسمی سلول T بزرگسالان یا لنفوم)، نوعی سرطان گلبول سفید خون که ممکن است به‌سرعت یا به‌آرامی پیشرفت کرده و باعث علائمی مانند خستگی، تب و بزرگ شدن غدد لنفاوی را شود
• میلوپاتی مرتبط با HTLV-1 (یا HAM)، یک بیماری نادر که می‌تواند باعث ضعف در اندام‌های پایین، اسپاسم عضلانی، درد عصبی و بی‌اختیاری ادرار شود
• در برخی موارد، بیماری‌های دیگر مانند یوئیت، درماتیت عفونی مرتبط با HTLV-1، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن.

HTLV-2 کمتر با بروز بیماری‌های خاص در ارتباط است اما احتمال دارد با برخی بیماری‌های ریه، اختلالات عصبی، آرتریت، آسم و درماتیت مرتبط باشد.

بدن با تولید آنتی‌بادی‌ها به عفونت HTLV-1 یا HTLV-2 پاسخ می‌دهد. این آنتی‌بادی‌ها را می‌توان در طول آزمایش در خون تشخیص داد. ویروس‌ها همچنین می‌توانند به‌طور مستقیم با استفاده از تست‌های مولکولی (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز PCR) بررسی شوند که مواد ژنتیکی ویروس‌ها را تشخیص می‌دهد.

آزمایش HTLV ممکن است زمانی انجام شود که فرد علائم یا یافته‌هایی داشته باشد که مؤید ارتباط با عفونت HTLV-1 یا HTLV-2 است، به‌ویژه هنگامی که آن فرد عوامل خطر را نیز دارد.

علائم و نشانه‌های لوسمی لنفوم سلول T بزرگسالان یا لنفوم معمولا به این شکل است:

• تب
• عرق شبانه
• خستگی
• افزایش تعداد لنفوسیت‌ها و مشاهده لنفوسیت‌های نابالغ غیر‌طبیعی
• بزرگ شدن غدد لنفاوی

علائم میلوپاتی مرتبط با HTLV-1 (یا HAM) ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ضعف در اندام‌های تحتانی
• گرفتگی و انقباضات عضلانی
• درد کمر
• سفتی عضلات
• اختلال عملکرد جنسی، ادرار، و روده

این تست اغلب بر روی این دسته از افراد انجام می‌گیرد:

• مادری که فرزندش به عفونت HTLV مبتلا شده است
• شریک جنسی یک شخص، زمانی که در آن شخص عفونت HTLV تشخیص داده شده
• در شرایطی که خون اهدا شده به یک فرد، HTLV مثبت بوده است
• فردی که دارای عوامل خطر و علائمی است که پزشک مشکوک به ارتباط آنها با عفونت HTLV است، مانند یوئیت، درماتیت یا آرتریت.

این تست نیاز به نمونه خون دارد که معمولا از یک رگ در بازوی شما گرفته می‌شود. در موارد نادر، نمونه‌ از مایع مغزی-نخاعی (CSF) از قسمت پایین کمر جمع‌آوری می‌شود.

آمادگی‌های قبل از آزمایش

برای این آزمایش عموماً نیازی به آمادگی خاصی نیست. پزشک معالج‌تان به شما خواهد گفت که آیا لازم است موقتاً مصرف برخی داروها یا مکمل‌ها را قبل از آزمایش متوقف کنید یا خیر.

در حین انجام آزمایش

نمونه‌گیر آزمایشگاه نانو، نمونه خون را از رگ بازوی شما خواهد گرفت. وی احتمالا یک نوار در اطراف بازوی شما خواهد بست و ناحیه‌ای را که سوزن در پوست شما قرار می‌گیرد ضدعفونی خواهد نمود. سپس مقدار کمی خون به یک لوله کشیده می‌شود. وقتی سوزن وارد پوست شما می‌شود ممکن است احساس سوزش خفیف داشته باشید.

پس از انجام تست

پس از برداشتن سوزن، از شما خواسته خواهد شد با بانداژ یا یک قطعه گاز استریل، فشار ملایمی را به محل نمونه‌گیری وارد کنید. این کار به جلوگیری از خون‌ریزی کمک می‌کند و می‌تواند مانع از کبودی شود. سپس محل نمونه‌گیری بانداژ خواهد شد. در اکثر موارد پس از تکمیل آزمایش می‌توانید به فعالیت‌های روزمره خود بازگردید.

گرفتن نمونه خون، یک روش بسیار کم‌خطر است. گاهی ممکن است در محل نمونه‌گیری، کبودی خفیف ملاحظه کنید.

اگر به دلیل شرایط جسمانی، محدودیت حرکت، مشغله کاری و … امکان مراجعه حضوری به آزمایشگاه را ندارید، با سفارش سرویس نمونه‌گیری در منزل آزمایشگاه نانو در ارومیه، به‌راحتی می‌توانید این آزمایش را در خانه یا محل کار خود انجام دهید.

پرسنل مجرب آزمایشگاه نانو، تخصص و تجهیزات لازم برای این کار را در اختیار دارند و با رعایت تمامی استانداردهای ابلاغی وزارت بهداشت، با هماهنگی قبلی در محل سکونت یا کار شما برای انجام نمونه گیری حاضر خواهند شد.

← لطفاً توجه داشته باشید که ارائه نام و نام خانوادگی بیمار، سن، کد ملی، آزمایش مورد درخواست، کد رهگیری که از پزشک دریافت کرده‌اید، و یک شماره تماس برای ثبت درخواست ضروری است.

← برای درخواست نمونه‌گیری در منزل، بهتر است یک روز قبل با آزمایشگاه تماس بگیرید. برای آزمایش‌های اورژانسی، لطفاً حداقل ۲ ساعت قبل تماس بگیرید.

پاسخ سؤال خود را نیافته‌اید؟

اگر درباره جزئیات این آزمایش، نحوه نمونه گیری و انجام آن، و یا شرایط خود سؤالی دارید، می‌توانید آن را در محتوای سایت جستجو کنید:

همکاران ما در بخش پذیرش آزمایشگاه نانو و واحد روابط عمومی این مرکز، با شماره تلفن‌های ۰۴۴۳۳۴۵۷۹۹۳ و ۰۴۴۳۳۴۵۷۹۹۶ در ساعات کاری مجموعه، تا حد امکان پاسخگوی سؤالات شما خواهند بود.