چهار نوع اصلی نوروپاتی دیابتی وجود دارد که عبارت‌اند از:

افراد مبتلا به این عارضه می‌توانند فقط یک یا ترکیبی از انواع آن را داشته باشند.

تیم پزشکی‌تان به شما خواهند گفت که کدام بخش‌های بدن‌تان متأثر شده است و به شما در مورد هر گونه علائمی که ممکن است داشته باشید،‌ توصیه‌هایی خواهند کرد. نوع درمان مورد نیاز شما به نوع نوروپاتی بستگی دارد.

روش‌های درمانی زیادی برای بهبود علائم ناشی از نوروپاتی وجود دارد. این روش‌ها می‌تواند شامل داروهایی برای تهوع و استفراغ، مسکن‌هایی برای بهبود نوروپاتی حسی و یا روش‌های درمانی برای کمک به اختلال نعوظ باشد.

حفظ سطح قند خون در محدوده هدف، همچنین کنترل سطح چربی خون(کلسترول) و فشار خون می‌تواند به بهبود علائم نوروپاتی و کاهش پیشرفت آسیب عصبی کمک کند.

می‌توانید با نگه داشتن سطح قند خون‌تان در محدوده هدف، از نوروپاتی دیابتی جلوگیری کنید که به محافظت از رگ‌های خونی که از اعصاب حمایت می‌کنند، کمک می‌کند.

همچنین باید هر روز پاهای خود را بررسی کنید و علاوه بر آن بهتر است هر سال، برای معاینه‌ی وضعیت پاهایتان به پزشک مراجعه کنید.

به خصوص اگر فکر می‌کنید، حس پاهای خود را از دست داده‌اید، این کار بسیار اهمیت دارد.

اگر فکر می کنید علائم نوروپاتی دارید، با تیم پزشکی خود در مورد آن صحبت کنید.

نوروپاتی حسی به اعصابی آسیب می‌رساند که به ما می‌گویند چه چیزی حس می‌کنیم، می بوئیم و می‌بینیم. این بیماری به اعصابی آسیب می‌رساند که پیام‌های لامسه، دما، درد و سایر احساسات پوست، استخوان و ماهیچه‌ها را به مغز می‌رسانند. این بیماری معمولاً بر روی اعصاب پاها و ساق پا اثر می‌گذارد اما برخی از افراد ممکن است این نوع نوروپاتی را در دست‌ها و بازوهای خود هم داشته باشند.

اصلی ترین خطر نوروپاتی حسی برای مبتلایان به دیابت،‌ از دست دادن حس در پاها است،‌به خصوص اگر فرد متوجه آن نشود.

از دست دادن احساس خطرناک است، زیرا باعث می‌شود متوجه آسیب‌های جزئی نشوید، مثلا اگر پابرهنه روی شی‌ء تیزی پا بگذارید و یا به دلیل کفش نامناسب پاهایتان تاول بزند، متوجه آن نخواهید شد.

اگر آسیب‌های جزئی نادیده گرفته شود، ممکن است منجر به عفونت یا زخم شود. به همین دلیل بسیار مهم است که مبتلایان به دیابت مراقب پاهای خود باشند.

نوروپاتی اتونومیک، آسیب به اعصابی است که اطلاعات را به اندام‌ها و ارگان‌های مختلف انتقال می‌دهند. آن‌ها به کنترل عملکردهایی کمک می‌کنند که لازم نیست به آن‌ها فکر کنیم مانند تخلیه معده، ضربان منظم قلب و نحوه عملکرد اندام‌های جنسی.

مثال‌هایی از نوروپاتی اتونومیک: